Para este traballo decidin usar a técnica da pixelación, xa que dispoñíamos de pouco tempo. A historia representa a rivalidade entre os xogos clásicos, de mesa, frente aos actuales (neste caso a play station), todo por gañar a atención da persona. Desarrollase nun tableiro no que se van enfrentando diferentes xogos, finalmente gañando a consola.
Inconveniente- Debido a un fallo técnico do ordenador quedou sen sonido.
Para esta nova técnica, quixen mostrar o proceso de oxidación dunha mazán. Integrando un reloj ao lado para mostrar o paso do tempo de maneira máis visual.
Paths
of Hate, cortometraxe do polaco Damian
Nerow, é unha obra breve pero profunda. Mostra unha persecución aérea, donde
dous pilotos enfrentados se ensanchan nunha guerra, una batalla sangrienta e cega cuxo motor é únicamente o odio, elemento elegantemente
integrado na trama. Corto de animación e acción, donde Damian nos regala un elaborado minimalismo, de trama lineal, posto que non hai xiros temporais.
TÉCNICA VISUAL
A historia ábrese cun plano aéreo, cheo de estelas de avión, cunha
situación calmada. A acción cambia por completo e rompese a tranquilidade ca brusca aparición de dous avións a gran velocidade, con planos cortos e rápidos, primeros planos donde casi sin darnos conta nos metemos de cabeza no conflicto. Frecuente uso de planos en picado, contrapicado ou mesmo os cambios de dirección que dan dinamismo á historia. Parece que seamos
outro avión máis no ceo. O emprego do plano general e panorámico móstranos que se desarrolla nun ambiente montañoso, cheo de neve.
O ritmo vai aumentando a medida que avanza a acción.
O recurso do timelapse mostra tamén o paso do tiempo, de como transcurre o día, como cando se encuentra o piloto en plena batalla, ou nos planos
aéreos, pasando las nubes. Á sua vez, a constante aparición de estelas no ceo reforza tamén esto.
Planos
detalle axudan a percibir as emocións do piloto, o dolor, o odio, e incluso
meternos nos seus propios ollos, ou experimentar por un segundo un mínimo instante de serenidade dentro de él, que rápido se perde. Prestando atención aos monitores deducimos que é un combate entre
nacionalidades diferentes, EE.UU e Alemania, posto que son distintos idiomas.
Damian xoga cos cambios de ritmo. Cámara rápida, para crear caos, xiros, disparos,veloces estratexias...orixinando un ambiente brusco xunto á música, sempre acorde ca situación, que varía según a trama. A continuación, cámara lenta acompañada de planos detalle
que crean tensión en la acción e xenera sensación de angustia: cómo os avións esgotan a munición, a cuenta atrás, baixoo combustible, os cristais
rompéndose… ou como unha soa gota de sangre pode provocar a máxima tensión,todo esto acompañando ao violento rostro do piloto.
A historia da un xiro, parece que os pilotos se rinden, destrozados, envolvese todo nunha atmósfera de calma, acompañado de música suave. Esta situación rompese cando os pilotos se transforman por completo en monstruos, revelando
así os demonios que dormen no interior da alma humana, o odio máis
profundo que os leva a retomar a súa loita.
Volta
aos planos cortos, aumento de ritmo na acción e a trama encuentrase no seu punto máis forte.
Vólvese a relentizar a acción, os avións chocan e os pilotos son arroxados
ao vacío. Desde un plano contrapicado vemos o seu último esforzo por seguir
loitando, pero quedan sin balas e caen ao chan. Ainda a punto de morrer, o odio
que aflora no máis profundo da sua alma fainos continuar ata encontrarse.
SIMBOLISMO
Uso do color rojo
para intensificar a trama. Este color, símbolo de peligro, violencia, aparece
en determinados resursos. En un ambiente de tonalidades grises, a sangre, o monitor do combustible agotándose e incluso nos seus ollos, reforza ese
sentimiento de ira. Así ocurre cando os dous pilotos se transforman, o paisaxe rojizo cobra vida, parecendo un inferno.
A aparición de
obxetos como o rosario ou a fotografía, dan sensación de forza, incluso de
esperanza ao piloto.
O uso tamén de un
paisaxe blanco,frío, cheo de neve, simbolizan tranquilidade, que contrasta
fortemente ca acción.
O constante empleo de
estelas no ceo, pódense considerar como o rastro de ira.
Que la batalla se
desarrolle entre as nubes, representa unha metáfora dun campo de batalla, de
obstáculos, posto que a veces perden visibilidade mutua ou aparecen da nada sorprendendo
ao rival.
OPINIÓN
Personalmente, esta
fantástica animación reflexa perfectamente o forte sentimiento do odio
cego, de que si deixamos que aflore dentro de nos e se apodere de todo, sólo nos
levará inevitablemente á destrucción. Egoísmo, obsesión,orgullo, fortes
emocións que se reflexan nesta crítica do ser humano, da sociedade, de
esa repulsiva sed de venganza que nos transforma en monstruos.
Desta vez plantexousenos reflexionar sobre un filme: Cabeza borradora. Henry, o protagonista, é víctima de todo tipo de sucesos que non teñen explicación. Tal vez Lynch, a través de metáforas plasme un tipo de mentalidade humana, un subconsciente donde están presentes varias obsesións, situacións incapaces de afrontar e outras moitas emocións. Todo esto nun ambiente industrial, de tonos grisáceos, donde os seres son deformes,conformando unha obra abstracta e surrealista. Nesta atmósfera agobiante e deprimente, o protagonista mostra a imposibilidade de ser feliz nun mundo miserable, donde a relación ca muller e o seu fillo é indeseable. Decanteime por afondar na reflexión da película, querendo plasmar así a complexidade da mente so ser humano.
Ca chegada de Halloween plantexousenos un novo exercicio. A partir dunha letra do abecedario deberíamos levar a cabo un pequeno curtometraxe de medo. Neste caso Sara, a protagonista, chega á casa e experimenta unha serie de sucesos paranormais...o que non espera é que a presencia lle resulte familiar.
Desta vez o traballo consistía en empregar o famoso grito Wilhelm. Álvaro Pérez máis eu creamos un pequeno vídeo sobre o percance que lle sudece a Lea, e así o puxemos en práctica.
Ca proposta da variación de ritmo, Álvaro Pérez máis eu realizamos un pequeno vídeo dende a calma, chegando á furia. Álvaro, sae da casa coa música posta e nin se decata de por onde vai, e remata tropezando cun tronco, variando así o ritmo da historia.
Estrenamos o blog de Cultura Audiovisual ll con esta nova práctica.Trátase de usar este efecto, e así observar como unha serie de planos levan a deducir ó espectador diferentes emocións. Así o puxen en práctica con Álvaro Pérez.